Oorspronkelijk gepubliceerd op 19 januari 2012 

Op 1 januari 1954 staat de gemeente Jutphaas een flink stuk van het noordelijk gebied af aan Utrecht. Ook De Bilt, Bunnik, Houten en Maartensdijk helpen de krap bemeten stad aan extra grond. De gemeenten Oudenrijn en Zuilen gaan er zelfs in op.

De gemeentelijke herindeling kost Jutphaas de polders Westraven (het huidige Kanaleneiland) en Oostraven (het huidige Hoograven). Het aantal inwoners daalt van ruim twaalfduizend naar 3800. Eén van hen is Gert van Leusden, die een zand- en grintbedrijf op Plettenburg runt.

De ondernemer viert op 19 januari 1954, omringd door zijn zwangere vrouw Gree en zijn driejarige zoon Gert junior, zijn negenentwintigste verjaardag en denkt misschien wel even terug aan zijn jeugd in buurdorp Vreeswijk. Daar verdedigt hij af en toe het doel van de gelijknamige voetbalclub; noodgedwongen omdat hij moeilijk loopt ten gevolge van polio. Als Van Leusden ook nog een bril krijgt is het afgelopen met zijn carrière. De kostbare glazen mogen niet worden blootgesteld aan de gevaren van de bal.

Een wedstrijd kijken is echter geen probleem en dat doet Van Leusden zo nu en dan bij JSV. Hij wordt langs de lijn opgemerkt door de bestuurders Broekhuizen en Vernooy, die op zoek zijn naar een nieuwe gezagsdragers voor de club. Tijdens een onaangekondigd huisbezoek haalt het duo Van Leusden over om in het bestuur plaats te nemen. Tot zijn eigen verbazing wordt hij tijdens de eerste ledenvergadering die hij bijwoont zelfs verkozen tot voorzitter.

Oud-bestuurslid Gert van Leusden en 'nieuw' bestuurslid Pierre Veldhuizen anno 2012

Voorganger Leen van de Graaf noemt JSV bij het overdragen van de hamer in café Klomp een zinkend schip, maar Van Leusden antwoordt monter dat hij het lek wel zal dichten. Eén van zijn eerste daden is de benoeming van Jan Marree als nieuwe trainer van het eerste elftal. De voormalige vleugelverdediger van DOS wenst wel een kampioenspremie van honderd gulden in zijn contract op te laten nemen.

JSV zit weliswaar niet ruim bij kas, maar voorzitter Van Leusden en penningmeester Kees van Doorn durven de bonus wel toe te zeggen. Tenslotte voetbalt de club al sinds 1937 onafgebroken in de vierde klasse zonder ook maar enige aanspraak te doen op de titel. Het seizoen 1953/1954 past geheel in die lijn en wordt op 16 mei afgesloten met een 1-0 nederlaag bij DVSU.

Met vier seniorenelftallen begint JSV aan het seizoen 1954/1955. Het tweede vormt met DOS 5, PVC 2, PVW 2, Stichtse Boys 2, De Stichtsche 2, De Toekomst 2, Voorwaarts 2 en VSK 2  de reserve tweede klasse C van de (KNVB-)afdeling Utrecht.

JSV 3 is ondergebracht in de reserve derde klasse G, met Brederodes 3, RUC 3, Vreeswijk 2, IJFC 2, VVIJ 2, Odin 2 en Rivierenwijkers 2. En JSV 4 vormt met Hercules 6, Holland 4, Kampong 4, Stichtse Boys 4, Utrecht 4 en Zwaluwen Vooruit 4 de reserve vierde klasse J.

Het eerste elftal begint zondag 12 september sterk aan een nieuw seizoen in de vierde klasse H. DEV wordt met een 6-0 nederlaag naar huis gestuurd. Daarna volgen overwinningen op Amsvorde (1-3), Nijenrodes (5-0), VVOG (0-1), De Stichtsche (7-2), SVF (3-7), Utrecht (4-0) en Laren (2-0). Op zondag 21 november levert JSV pas het eerste punt in bij VVIJ (0-0) om daarna weer vrolijk de zegereeks voort te zetten tegen ARES (6-2), DEV (1-4), Amsvorde (4-3) en SEC (0-3). Het Utrechts Nieuwsblad concludeert aan het eind van het jaar dat “de leidende positie van de Jutfaasse ploeg practisch onaantastbaar is.”

De krant vermeldt regelmatig de doelpuntenmakers en linksbuiten Wim van Straten blijkt veruit de productiefste JSV-er. Ook Hazendonk en De Ridder vinden makkelijk het net, al maakt het UN niet altijd onderscheid tussen Herman en Steef de Ridder. Andere schutters die de krant halen zijn Le Noble, Schoonenberg, van Woudenberg, van der Sluis en Vermeulen. Gert van Leusden vindt het anno 2012 nog altijd spijtig dat verdediger Joop le Noble (zie zijn spelerskaart uit de oorlogsjaren in Anno 1941; geplaatst op 10 juni jl.) destijds zijn talent aan de tap verkwanselde. “Een mooie jongen, die zo van de kroeg het veld oprolde. En dan nog vaak goed speelde ook.”

Spelmoment ergens in de jaren vijftig op Huis de Geer

Zo weet het trio de KNVB te bewegen om de op zondag 14 november geplande uitwedstrijd bij Laren om te zetten in een lucratief thuisduel. JSV heeft namelijk veel last van de wedstrijden die de nieuwe profclub Utrecht op een steenworp afstand van Huis de Geer afwerkt. De beroepsvoetballers lokken een hoop nieuwsgierige Jutphanezen naar het voormalige RUC-veld, gelegen onder de rook van de draadfabriek Neerlandia aan de nieuwe gemeentegrens langs het Merwedekanaal.

Op 14 november speelt Profclub Utrecht echter een uitwedstrijd bij het Limburgse Fortuna. En elf dagen later gaat de ‘wilde’ Nederlandse Beroepsvoetbalbond op in de aloude KNVB, dat als tegenprestatie het hardnekkige verzet tegen betaald voetbal opgeeft. Profclub Utrecht versmelt na een levensduur van enkele maanden met Elinkwijk in Zuilen. Het JSV-bestuur is er niet rouwig om.

Pim Mulier draait zich echter om in zijn verse graf. De oprichter van de KNVB (in 1889) én van de oudste Nederlandse voetbalclub (HFC) in 1879 toont zich zijn leven lang een fel tegenstander van beroepsvoetbal. Op 12 april 1954 komt na 89 jaar een eind aan dat leven.

EINDSTAND VIERDE KLASSE H KNVB 1953/1954: 1.Stichtse Boys 22-30, 2.Nijenrodes 22-27, 3.SEC 22-25, 4.Amsvorde 22-25, 5.De Stichtse 22-23, 6.Uithoorn 22-23, 7.KDS 22-22, 8.JSV 22-21 (8x winst, 5x gelijk, 9x verlies, 42 goals voor, 34 tegen), 9.VVIJ 22-18, 10.De Toekomst 22-18, 11.DEV 22-16, 12.DVSU 22-16 (beslissingswedstrijd om degradatie: DEV-DVSU 2-0)

Bron: Eric Zuidhoek (tekst) / kleurenfoto: Gert van Leusden jr.