16 oktober 2013

Afgelopen zondag is in onze omgeving maar liefst 64 millimeter regen gevallen. Dat is 64 liter per vierkante meter; een hoeveelheid die het hoofdveld van sportpark Galecop niet kon verwerken. Het zal weinigen verbaasd hebben dat het eerste zondagelftal van JSV daardoor niet in actie kwam tegen Maarssen.

Drive-in Rick, geschilderd door Sasja Bork (bron: Relaas Jutphaas)

De mannen welteverstaan, want de zondagvrouwen moesten gewoon op komen draven in Zeist voor een kletsnatte ontmoeting met Saestum 2. Gelukkig leverde die drie punten (0-6) op, maar het zal geen pretje zijn geweest om tijdens de stortvloed aan hemelwater een balletje te trappen. De troosteloze middag leende zich beter voor een bezoek aan zolder, op jacht naar tastbare herinneringen aan de rijke JSV-historie.

Een flink deel van de lezers van deze rubriek heeft vast nog wel ergens een foto of een ander aandenken rondslingeren, die de moeite van het toezenden waard is. Dat hoeven beslist geen topafbeeldingen te zijn en ook geen meeslepende herinneringen uit een ver verleden. Ook foto’s van bijvoorbeeld de B3 uit, pak ‘m beet, 1997 zijn bijzonder welkom bij website@jsv-nieuwegein.nl

Uw geschiedschrijver werd onlangs verblijd met een krantenknipsel uit de latere jaren zestig, waarin verslag leek te worden gedaan van de allereerste competitiewedstrijd van onze zaterdagmannen. Het artikel maakt melding van een “klinkende 7-0 overwinning op Hercules.”

“Het JSV-zaterdagelftal had in oefenwedstrijden tegen sterkere tegenstanders kenbaar een goede conditie opgedaan. In de eerste competitieontmoeting tegen Hercules was het samenspel vlot verzorgd en de defensie kon de Utrechters makkelijk de baas.”

Bij rust was het al 4-0 dankzij verdediger G. de Jong (rebound), G. Zonneveld, Werkhoven (penalty) en een “mistrap” van een Hercules-verdediger. Na de pauze “bracht de ijverige Huizinga leven in de brouwerij” en zorgden Werkhoven, de “herhaaldelijk mee naar voren” trekkende back Zwezerijnen (afschotschot) en Zonneveld voor nog drie doelpunten.

Het knipsel vermeldt voorts de uitslagen van de oefenwedstrijden, die de twee reserveteams van de zaterdagafdeling afwerkte (JSV 2-Desto 4 4-8, JSV 3-Desto 5 2-5). En “dat het tweede zondagelftal, dit jaar gedegradeerd uit de KNVB, de goede voornemens voor een snelle terugkeer niet kon waarmaken. Met 0-2 ging de thuiswedstrijd tegen KDS 2 verloren.”

JSV zaterdag 1 in Ouddorp, zomer 1968

Dat laatste wekte argwaan, omdat we JSV zondag 2 op 3 juli jongstleden (Anno 1968: Jutphaas de hoogte in) naar de KNVB lieten promoveren in 1967 en gelijk weer lieten degraderen in 1968. Ook de hoogte van de overwinning op Hercules verraste uw geschiedschrijver, die sinds 11 maart 2011 (Anno 1967: JSV ook in competitieverband op zaterdag) in de veronderstelling leefde dat de teller was blijven steken op 4-1.

De achterkant van het knipsel-zonder-datum lost het raadsel op. We lezen daar dat bondscoach Georg Kessler van plan is om Theo van Duivenbode te laten debuteren in “de eerste wedstrijd van de voorronden voor het wereldkampioenschap, woensdagavond tegen Luxemburg.”  Die wordt afgewerkt op 4 september 1968 en door het Nederlands elftal met 2-0 gewonnen na goals van Wim Jansen en Willem van Hanegem.

Het stukje uit het Utrechts Nieuwsblad is een jaar jonger dan de eigenaar (Hennie Jansen van ’t Land) dacht en uw geschiedschrijver hoopte. Opmerkelijk genoeg opende het eerste zaterdagelftal van JSV zowel het seizoen 1967/’68 als het seizoen 1968/’69 met een thuiswedstrijd tegen Hercules.

HFC in de beginjaren. Links naast de bal zit Pim Mulier.

Met Hercules is de oudste voetbalclub van Utrecht en wijde omtrek genoemd. En één van de oudste van ons land. Hercules werd in 1882 opgetuigd als cricketvereniging en begon zeven jaar later een balletje te trappen. Ook UD uit Deventer (van 1865) en het Haagse HVV (van 1878) deden eerst aan cricket en pas later een voetbal.

Het Haarlemsche Football Club (van 1879) vermaakte zich aanvankelijk met een rugbybal. Het ovale speeltuig werd in 1883 ingeruild voor een ronde bal en drie jaar later speelde HFC de allereerste voetbalwedstrijd op Nederlandse bodem,  op eigen veld tegen Amsterdam Sport. De voorman van HFC, Pim Mulier, stond weer drie jaar later aan de wieg van wat we Anno 2013 de KNVB noemen: de Nederlandschen Voetbal en Athletischen Bond.

Mulier was wat ouder dan de voetballers (adolescenten veelal) met én tegen wie hij speelde, maar hij deelde met hen de goede afkomst. Pas in de twintiger jaren van de vorige eeuw vond de gewone man de weg naar het veld, al zagen Mulier en Hercules dat met lede ogen aan. De Utrechtse club-van-stand sprak in haar gouden jubileumboek (1932) over de “wonderbaarlijke groei van het volksvoetbal” en over volkse “spelers, voor wie het spel geen spel maar een levensquaestie is.”     

Gelukkig trokken de oprichters van JSV zich in 1926 weinig van dit snobisme aan. Al was het maar vanwege het vermaak dat onze club de jeugd van het slaperige Jutphaas tijdens de latere jaren zestig bood. Het dorp kreeg er in het voorjaar van 1967 nog een attractie bij: drive-in Rick. Dit wegrestaurant lag aan het eind van de afrit, die de snelweg verbond met de Nedereindseweg.

Rick was 24 uur per dag open en vormde voor Elibert van Doorn en zijn vrienden een nachtelijke pitstop tussen het Utrechtse uitgaansleven en het dorp. De zoon van voormalig JSV-voorzitter Cees vertelt schrijfster Rebecca Wolf in het boekje ‘Relaas Jutphaas’ dat het wegrestaurant “simpel ingericht en ongezellig” was. ’s Nachts kwam je er hooguit vijftien bezoekers tegen en “ook overdag had je nooit het gevoel dat het er heel druk was. Volgens mij was Rick geen succes.”

En dat klopt. Het leegstaande wegrestaurant brandde halverwege de jaren tachtig af. De afrit bij de Nedereindseweg (afslag Jutphaas) maakte in 1985 plaats voor de huidige afslag Nieuwegein.

JSV zaterdag 1 op 1 september 1968. Staand v.l.n.r. Gert de Jong, Ron Dentjens, Henny van Oosterom, Hennie Jansen van 't Land, Gert Jan Scholman, André Werkhoven en Gerard Zonneveld. Gehurkt v.l.n.r. Hans Zwezerijnen, Frits Huizinga, Nico Benschop, Jan de Ridder en Jaap de Jong. 

In de zomer van 1968 nam de zaterdagselectie vast nog de oude afslag Jutphaas op weg naar Ouddorp. JSV sparde daar met de plaatselijk voetbalclub; een oefenwedstrijd die het elftal volgens het Utrechts Nieuwsblad aan een goede conditie hielp. Misschien was de niet bij naam genoemde correspondent wel Jaap Ruizeveld, die destijds voor JSV het contact legde in Ouddorp. De journalist komt er oorspronkelijk vandaan en woont Anno 2013 weer in de Zuid-Hollandse badplaats.

Voor Domstedeling Hennie Jansen van ’t Land was het uitstapje naar Ouddorp onderdeel van zijn kennismaking met JSV. Hij had zich net met vrouw en kind gevestigd in Jutphaas en hoopte via de voetbalclub te worden opgenomen in de dorpsgemeenschap. We kunnen wel zeggen dat dit aardig gelukt is, want Hennie woont nog altijd in Nieuwegein en komt nog regelmatig op ons sportpark.

Welke JSV-ers op zaterdag 2 september 1967 Hercules over de knie namen weten we niet. Een drieregelig verslagje in het UN verklapt ons slechts dat JSV bij rust met 1-0 leidde en dat “een onvolledig Hercules verdedigend “te zwak bleek.”  De enige naam die in het stukje valt is die van de Utrechtse doelpuntenmaker; een zekere Volmer die de achterstand in de tweede helft verkleint tot 2-1.

Het wordt uiteindelijk 4-1, zoals je weet. Ook de volgende thuiswedstrijden tegen Entre Nous (16 september, 5-2), Kockengen (7 oktober, 10-2) en PVCW (21 oktober, 3-2) sluit de zaterdag 1 winnend af, maar op 25 november moet JSV op Rijnhuizen zijn meerdere erkennen in VVOO (0-2).  Dat begint als koploper van de derde klasse E aan het kalenderjaar 1968. Van de afdeling Utrecht welteverstaan.

Geinoord doet hetzelfde, maar dan in derde klasse B van de KNVB. De Vreeswijkse zaterdagclub begon tien jaar eerder aan een indrukwekkende opmars vanuit de kelder van de onderbond. Het vierde kampioenschappen in 1957 (van de derde klasse B), in 1958 (van de tweede klasse B) in 1961 (eerste klasse van de afdeling Utrecht) en in 1965 (van de vierde klasse C).      

Bron: Eric Zuidhoek