19 augustus 2011 

Een maand geleden kaapte Japan via strafschoppen verrassend de wereldtitel voor de neus van de Verenigde Staten weg. De Amerikaanse speelsters troostten zich met de gedachte dat zij twintig jaar eerder de allereerste wereldbeker opeisten.

Maar liefst 65.000 nieuwsgierige Chinezen nemen op 30 november 1991 bezit van de tribunes van het Tianhe Stadion in de havenstad Guangzhou, bij ons beter bekend als Kanton. Zij zijn getuige van de eerste WK-finale voor vrouwen, die wordt betwist door de landenteams van de Verenigde Staten en Noorwegen. Zij krijgen twee keer veertig minuten de tijd om tot een beslissing te komen, want pas twee jaar later wordt de wedstrijdduur van de mannen en de vrouwen gelijkgesteld.

Toch hebben de speelsters meer tijd dan twintig jaar eerder. Weliswaar wordt vrouwenvoetbal in 1971 door de internationale voetbalwereld erkend, maar de dames moeten het dan nog doen met twee helften van een half uur. De eerste jaren spelen zij ook nog eens met een kleine bal, het zogeheten ‘viertje’. Gaandeweg worden voetballende vrouwen echter steeds serieuzer genomen. Niet alleen door de FIFA, maar ook in Nederland zelf.

De KNVB telt in 1991 zo’n veertigduizend vrouwelijke leden. De beste dames spelen in zes interregionale klassen en sinds 1974 strijden de kampioenen van deze klassen jaarlijks in een nacompetitie om de landstitel. De bond wil uiteindelijk toewerken naar één landelijke topklasse voor vrouwen en tuigt in de zomer van 1991 als tussenstap drie landelijke hoofdklassen op.

Het sterke eerste dameselftal van JSV dingt in het seizoen 1990/1991 ook mee naar een plekje in één van de landelijke hoofdklassen. Het rekent daarvoor onder meer twee keer af met stadgenoot Vreeswijk (4-0 en 0-1), dat uiteindelijk de boot mist. JSV zit wel aan de goede kant van de streep. De formatie van trainer/coach André Vogelpoel haalt in een thuiswedstrijd tegen VVOG de buit binnen en een krantenknipsel vertelt ons hoe.

JSV Dames 1991/1992. Staand v.l.n.r.: Johan Elberse (elftalleider), Petra Mesker, Claudia Galesloot, Anita Elberse, Lisette de Koning, Jacoline Zwarts, Marianne Binnendijk, Marian Bijl, Jolanda Wilkes en André van Vogelpoel (trainer/coach). Gehurkt v.l.n.r.: Karin Wildschut, Jorina Bouman, Brigitte Schmitt, Margareth Hoeke, Lenie Keiman, Ursula Rabou, Sylvia van Rhee en Marieke Ran.

“De JSV-vrouwen hebben zaterdag al het voorbeeld gegeven aan het mannenteam (waarover verderop meer, EZ) door via een 4-0 zege op VVOG definitief te promoveren naar de in het nieuwe seizoen in te stellen landelijke hoofdklasse. JSV kan terugzien op een uitstekend seizoen waarin de teamgeest een belangrijke pijler was op de weg naar succes. Dat was ook zaterdagmiddag het geval op sportpark Blokhoeve. Voor een talrijk publiek maakte JSV er vooral in de eerste helft een complete voetbalshow van, waarin werd bewezen dat het team zeker een plaats verdient tussen de beste vrouwenclubs van Nederland.”

Het knipsel is ons als onderdeel van een door leider Johan Elberse gefabriceerd jaarboekje ter beschikking gesteld door Jorina Bouman. Zij vormt gedurende in 1990/1991 met Marian Bijl, Anita Elberse, Claudia Galesloot, Sylvia Gorgosz, Margareth Hoeke, Lenie Keiman, Petra Mesker, Sylvia van Rhee, keepster Brigitte Schmidt, Cora Versteeg, Karin Wildschut, Jolanda Wilkes en Jacoline Zwarts de harde kern van het eerste dameselftal.

Uit hetzelfde jaarboek komt een artikel dat de voormalige voorzitter van de damesafdeling, Nico van Balen, ter gelegenheid van het 65-jarig bestaan van JSV in het clubblad laat plaatsen. “Het damesvoetbal is de jongste telg binnen de JSV-familie. In de twintig jaar dat deze tak van het voetbal binnen onze vereniging actief is, heeft zij een duidelijke plaats veroverd.”

“Bij de invoering van het damesvoetbal in competitieverband bestond het enige elftal uit speelsters die bijna allemaal aan de Nedereindseweg woonachtig waren. Sinds die tijd is het niveau dermate verbeterd, mede door speelsters die van buitenaf kwamen, dat er aan gedacht kan worden om met het eerste elftal dit jaar te gaan spelen in een nieuw te formeren landelijke klasse. Het zou een prachtige bekroning zijn van dit jubileumjaar.”

Van Balen rept in het stukje ook nog over een jeugdteam en een tweede en derde elftal dat in het voorjaar van 1991 deel uitmaakt van de damestak. Maar wij gaan weer verder met het vlaggenschip van de vrouwenafdeling.

KAMPIOENEN! Staand v.l.n.r.: Henny Koot (haptonoom), keeper Michel de Ridder, Jan van Dam, Arno van Diete, Jeroen van Alderen, John Linneman, Robert Kwakman, Robert van Stijn, Diederik Melis, Kees Thiers, Pierre Veldhuizen (elftalleider) en Martin van Dorenmalen
Gehurkt v.l.n.r.: Arnold van Beek, Roy van der Kant, Michael Le Cluse (zittend), Dick Valkenburg, John Pieters, Ton Janssen en Henny Optekamp (grensrechter).

Want met de promotie is de koek nog niet op voor de Dames1. Op het neutrale veld van Bunnik ’73 wordt beslag gelegd op de KNVB-beker van de afdeling Utrecht. Dankzij treffers van Anita Elberse, Petra Mesker en Sylvia Gorgosz krijgt het Zeister Patria met 3-0 klop.    

Daarna volgt met de cuphouders van de afdelingen Haarlem (Spaarnestad), Amsterdam (Wartburgia) en Noord-Holland (KFC) de strijd om de KNVB-beker van district West I. JSV rekent op eigen terrein overtuigend af met Spaarnestad (6-0), terwijl KFC zich ontdoet van Wartburgia. Op zondag 9 juni 1991 weten JSV en KFC tijdens de reguliere speeltijd van de finale niet te scoren. Helaas lukt dat de ploeg uit Koog aan de Zaan tijdens de verlenging wel; twee keer zelfs.

Gelukkig kan de kater worden weggespoeld in Groningen, waar JSV een sterk bezet internationaal toernooi winnend afsluit. Naast het Duitse Rostock en het Deense Kolping wordt ook uittredend landskampioen Rijsoord in Groningen aan de zegekar gebonden.

Naast de dames zorgen ook de zondagmannen in 1991 voor bijzonder vrolijke gezichten op sportpark Blokhoeve. Zij bemachtigen nota bene als promovendus het kampioenschap van de derde klasse D. Pierre Veldhuizen (nu bestuurslid, destijds elftalleider van de zondag1) herinnert zich dat “de naaste concurrenten Quick 1890 en APWC dat seizoen ruim op achterstand werden gezet. De ploeg bestond voornamelijk uit spelers uit de eigen jeugd: een aanvallend team met veel technische kwaliteit. De wedstrijden werden uit en thuis dan ook door velen trouw bezocht.”

De kampioenen maken op de platte kar een zegetocht door het oude Jutphaas en worden later ontboden bij burgemeester Jan Laan. Succestrainer Wim Feer geeft vervolgens het stokje over Ernst Brandes.

Op de kampioensfoto herkent u misschien Henny Optekamp, de huidige elftalleider van de zondag1. Of Michel de Ridder, die tegenwoordig het elftal van zijn dochter Stephanie –JSV MD1- traint. Of Robert van Stijn, die de afgelopen jaren al menig jeugddoelman de fijne kneepjes van het keepersvak bijbracht. Mogelijk heeft u nog foto’s of andere tastbare herinneringen uit die tijd op zolder liggen. Of zijn er verhalen, die u met de redactie (en daarmee met de club) wilt delen. Want de succesvolle zondagmannen uit die tijd verdienen meer aandacht dan de paar alinea’s die ze in deze Anno krijgen.  

EINDSTAND INTERREGIONALE COMPETITIE DAMES 1990/1991: 1.Wartburgia 22-40, 2.KFC 22-37, 3.JSV Nieuwegein 22-36, 4.Buitenveldert 22-26, 5.Patria 22-24, 6.ASV Arsenal 22-21, 7.P en T Express 22-18, 9.VVOG 22-17, 10.Vreeswijk 22-16, 11.DVC 22-5, 12.Spaarnestad 22-3

Bron: Eric Zuidhoek