Bij het verscheiden van 2004 valt bij 40.000 huishoudens de JSV-verhuiskrant op de mat. De club staat op het punt om te verkassen naar het nieuwe sportpark Galecop en pakt uit met een fraaie promotiekrant.
Daarin krijgt erevoorzitter Arie Terlouw ruim baan om een geschiedkundige verhandeling te houden. Een kleine zes jaar later vormt dit verhaal voor ondergetekende de voornaamste informatiebron bij het schrijven van de pagina Historie, die je elders op de clubsite aantreft.
Terlouw zegt in de verhuiskrant “in de verste verte” niet te weten waar op Plettenburg het eerste JSV-veld gelegen was. “Ook het gemeentearchief kan geen uitkomst bieden”, voegt de interviewer er aan toe. De Anno’s van 2 en 8 december geven inmiddels enig uitsluitsel.
Voorts voert de verhuiskrant van 2004 preses Wim van Kippersluis op. Heden ten dage hanteert zijn oudere broer Ton de voorzittershamer, met weer een andere broer (Jan) als bestuurslid wedstrijdzaken aan zijn zijde.
Wim van Kippersluis maakt in het artikel een strijdbare indruk. Hij moppert op “de politiek”, wantrouwt de bouwers van het clubhuis (“als je dat wilt afraffelen, ben je hier aan het verkeerde adres”) en legt uit dat het “ouwe-jongens-krentenbrood-tijdperk over is. JSV is een bedrijf. Als je geen gevoel voor zaken hebt, geen ondernemersgeest, dan heb je er niets te zoeken.”
Op de drempel van 2005 is Wim van Kippersluis (zie foto) nog steeds niet overtuigd van de noodzaak om te verhuizen. “Maar de vereniging zat aan de grond bij zijn aantreden”, zo legt de anonieme schrijver van het artikel uit. “Er was in 1996 anderhalve ton schuld en de gemeente had haar oog laten vallen op Blokhoeve voor woningbouw. Er kwam een convenant met de gemeente dat ook tot tevredenheid was van JSV, maar dat de velden wel weer wat verder in de richting van de gemeentegrens dreef.”
Naast dat ongemak maakt de voorzitter zich zorgen over de veldgesteldheid van de Galecop (“de ondergrond is daar bijzonder slecht”) en denkt hij de net volwassen geworden beplanting op sportpark Blokhoeve te gaan missen. Net als de kantine, die hij samen met vele andere vrijwilligers zeventien jaar eerder zelf bouwde.
“Maar ik ben er van overtuigd dat als we drie weken op de Galecop zitten we nooit meer terug willen naar het oude gebouw. En als dertig tot veertig mensen een paar uurtjes per week hun best doen voor de vereniging dan is dit een wereldclub in 2010.”
Of in ieder geval een club die “zeker twee klassen hoger moet kunnen”, vindt Danny Zinhagel. “In de vierde klasse heeft geen enkele club zulke goede jeugdelftallen en zo’n mooie accommodatie.” Oefenmeester Zinhagel voert met zijn zondagselectie halverwege het seizoen 2004/2005 mede de ranglijst van de vierde klasse aan.
De Zaterdag 1 –eveneens een vierde klasser- doet daar met vier verliespunten achterstand op koploper DHC ’04 weinig voor onder. Derhalve mijmert trainer Wim Hoogendoorn over promotie, zeker met de verhuizing in het verschiet. “Als vereniging gaan we er honderd procent op vooruit. Als je ziet hoe de velden er daar bijliggen en als je dat vergelijkt met ons huidige trainingsveld waar je maar moet afwachten of de bal niet nét opstuit als je er wat mee wil doen: dat moet een verademing zijn.”
