• Anno 2005: kunstgras, kabouters en een nieuw logo

    28 januari 2011 

    Op 5 januari bladerden we de JSV-verhuiskrant al wat met u door. Daar gaan we vandaag mee verder. Want het blad leert ons veel over het verre en nabije verleden van onze club.

    Op zaterdag 26 februari 2005 verhuist JSV van sportpark Blokhoeve naar de Galecop. Twee minuten over negen klinkt daar het eerste gejuich op, omdat MD1-speelster Tjarda Uding de bal achter de keeper van tegenstander Sporting ’70 in de touwen werkt. Uw geschiedschrijver, dan coach van Tjarda, promoveert de treffer ter plaatse tot het eerste officiële doelpunt op het nieuwe onderkomen.

  • En het is zeer wel mogelijk, al weten we dat bijna zes jaar later niet meer zeker, dat het kersverse kunstgras de plaats van handeling is. De jonge meiden spelen er later vaker én graag, want hun knappe samenspel komt er zo goed tot z’n recht. Dit in tegenstelling tot de oudere voetballers, die veel weerstand hebben tegen de onnatuurlijke ondergrond.

    De schrijvers van de verhuiskrant vermoeden dat dit mede komt omdat de voetballerij de eerste kennismaking met kunstgras op hockeyvelden heeft gemaakt. Die bestaan uit korte vezels en een hoop zand, waardoor de bal hoge snelheden bereikt en een valpartij een brandende schaafwond oplevert. Dat zal bij JSV niet het geval zijn, belooft Eric Sarelse van Nootenboom Sport. 

    Dat bedrijf legt op sportpark Galecop voor 250 duizend euro een veld aan met 55 millimeter lange vezels, die glad zijn gemaakt met een speciale coating. In plaats van zand houden rubberen korreltjes de vezels op hun plaats. Weliswaar bedragen de aanschafkosten het vijfvoudige van een natuurgrasveld, maar het kunstgras vraagt nauwelijks om onderhoud en kan vrijwel onbeperkt bespeeld worden.

    Volgens Sarelse gaat het veld gemakkelijk tien jaar mee en hij voorspelt dat de behoudende voetbalwereld zich geleidelijk gewonnen zal geven. “Er zal wel een generatie overheen gaan, maar dan wil niemand meer anders dan kunstgras.”

    Naast een vreemde ondergrond maken de bezoekers direct bij binnenkomst kennis met een nieuw logo. Dat hangt prominent op de gevel van het net opgeleverde clubhuis en is ontworpen door JSV-lid Peter Krauweel. De grafisch ontwerper noemt het oude logo in de verhuiskrant “een beetje simpel.” De clubkleuren (zwart en wit) en het gebrek aan symbolen die associaties oproepen bij het nog jonge Nieuwegein maken het Krauweel niet makkelijk om zijn embleem van meer allure te voorzien. Hij noemt het nieuwe beeldmerk “een beetje Engels. Het oude logo had die uitstraling absoluut niet.”  

  • Het nieuwe logo.

    Een ander novum op het sportcomplex is de Arena, een met boarding omzoomd speelveldje dat bestemd is voor een nieuwe doelgroep: de vijfjarigen. Zij maken vanaf de nazomer van 2005 in een speelse onderlinge competitie (de Champions League) kennis met de voetbalsport en met onze club, die de allerkleinsten tot Kabouters omdoopt.

    Anno 2011 heeft iedere zichzelf respecterende vereniging haar kabouters, al noemen –naast JSV- alleen De Meern, Schalkwijk, UVV en Vreeswijk ze zo. Bij Delta, Geinoord en Sporting heten ze Mini’s, bij Houten Blauwe Mini’s, bij Maarssen Benjamins, bij IJFC IJffies, bij Odijk Bambino’s, bij Bunnik Kikkers, bij Zwaluwen Welpen en bij MSV ’19 en VVIJ zijn ze nog op zoek naar een goede naam.

    Een goed idee als de Kabouters heeft uiteraard vele vaders, maar de verhuiskrant beperkt zich tot jeugdvoorzitter Ton Holweg. In de mondelinge overlevering zijn uw geschiedschrijver de namen van de praktische grondleggers Björn van Muylwijk en -ook hier- Peter Krauweel ter ore gekomen. Mochten anderen hiermee tekort gedaan worden, dan hoort de webredactie dat graag. De Anno-rubriek leeft van de verhalen, suggesties én correcties die ons ingefluisterd worden.

  • Zo wees Pierre Veldhuizen ons er bijvoorbeeld op, dat wedstrijdsecretaris Steef de Ridder -in tegenstelling tot wat we 20 januari beweerden- niet de vlugge en behendige linksbuiten was die JSV in 1958 aan de titel hielp. Secretaris Steef, een neef van de vleugelspits, was in dezelfde periode volgens erevoorzitter Arie Terlouw een verdienstelijke lijnkeeper met goede reflexen. Hij had echter de pech dat “geweldenaar” Aard Tersteeg hem uit het eerste hield.

    Aanvaller Steef de Ridder wordt op de elftalfoto in de vorige Anno vergezeld door zijn zwagers Bernard en Jan Schoonenberg. En door de technisch begaafde middenvelder Joop Kalksma. Na zijn actieve loopbaan is veldvoetballer Steef jarenlang actief als leider van lagere JSV-elftallen, maar hij is helaas al een poos niet meer op ons complex gesignaleerd. Doelman Steef (75) komen we zoals gezegd nog regelmatig tegen.

    We slaan na dit uitstapje de verhuiskrant weer open om te lezen dat De Toverfluit op werkdagen kinderopvang gaat bieden in de JSV-kantine. Over de vestiging van het Sport Medisch Centrum Nieuwegein in ons clubhuis wordt met geen woord gerept. Wel lezen we dat de clubsite, die al in 2004 moet hebben bestaan, volledig in het nieuw zal worden gestoken. Robert Rogeer van webhost Parocom belooft JSV een klantvriendelijke site met eindeloze mogelijkheden. Parocom haalt vier jaar later het nieuws omdat het zoekmachines bedondert. De meest populaire, Google, doet het bedrijfje derhalve in de ban.

  • MD1-speelsters v.l.n.r.: Julieta Talamoni, Tjarda Uding, Nathalie Nuwenhuis, Marleen Hornstra, Annick Burema, Femke Veldman, Milou Zuidhoek, Fleur Rijdes en Melanie van Terwisga

    Verder meldt de JSV-verhuiskrant dat de sponsorcommissie, die naast verenigingsmanager Patrick Breetveld en bestuurslid Dick Kleppe bestaat uit Alwin van Loveren en Joost Benjamins, droomt van skyboxen op het nieuwe sportpark. Van Loveren en Benjamins dromen als keeper en voorstopper van de zaterdag 1 ook van een kampioenschap, maar beide dromen blijken bedrog.

    Tjarda Uding en haar ploeggenoten van de MD1 (zie foto) doen het beter: zij pakken de voorjaarstitel. Het grootste clubsucces van 2005 boekt wellicht de MB1 met de verovering van de KNVB-districtsbeker.   

    Bron: tekst: Eric Zuidhoek; afbeeldingen: Albert Klomp en Esther van Daalen