9 januari 2012 

In 1963 zingen Gerry & The Pacemakers het musicalliedje You’ll Never Walk Alone naar de eerste plaats van de Engelse hitlijsten. Op de tribunes van FC Liverpool wordt het sindsdien geregeld ten gehore gebracht en ook in Nederlandse stadions (Feyenoord, FC Twente) behoort de meezinger tot het vaste repertoire.

Dat is nog niet het geval als Europees kampioen Benfica op 10 april 1963 in De Kuip van het scoren wordt gehouden (0-0). Op 8 mei volgt de return van de halve finale in Lissabon en zestienhonderd fans reizen per boot landskampioen Feijenoord achterna. Tienduizenden Rotterdammers staan langs de Maas om de wegvarende supporters uit te zwaaien. Het mag niet baten; de Portugezen bereiken dankzij een 3-1 overwinning voor de derde achtereenvolgende keer de eindstrijd van de Europacup I. Maar voor het eerst heeft een Nederlandse club aan het grote werk geroken.

Benfica-spits Eusebio speelt in 1963 niet alleen een Europacup-finale, maar ook een wedstrijd ter ere van de honderdste verjaardag van de oudste voetbalbond ter wereld, de Engelse Football Association (kortweg FA). De oprichting van dit orgaan in het najaar van 1863 wordt gezien als de geboorte van het moderne voetbal. Daarvòòr speelde men ruwere vormen van het spel, met grotere groepen, op beperkt afgebakende terreinen en met het gebruik van de hand.

Eusebio maakt op 23 oktober 1963 met onder meer Alfredo di Stefano, Lev Yashin, Denis Law en Josef Masopust deel uit van een elftal dat zich de “rest van de wereld” noemt. De tegenstander is de nationale ploeg van Engeland, die de honderdduizend toeschouwers op de tribunes van het Londense Wembley Stadion trakteert op een 2-1 overwinning.

JSV 1 speelt daarom pas op zondag 17 maart de eerste competitiewedstrijd van het kalenderjaar en verliest die ook nog eens in de slotminuut van Saestum (0-1). Ook de laatste wedstrijd van 1962 op zondag 18 november thuis tegen Vriendenschaar eindigt in die cijfers, maar JSV dient met succes een protest in. Waartegen weten we niet, maar de KNVB verandert de uitslag in een gelijkspel: 1-1.

De bond komt niet in actie na de thuisnederlaag tegen Hercules (1-2) op 31 maart. Al is daar voldoende aanleiding toe, want een afgekeurd doelpunt van Wim van Krieken, een gemiste strafschop van Maarten Broekhuizen en een onterechte penalty voor de gasten (die wel wordt benut) zorgen voor verhitte gemoederen in Jutphaas. “Een rommelige wedstrijd met een onprettig slot door een zwakke leiding”, zo schrijft het Utrechts Nieuwsblad. “Jammer genoeg wist het publiek zich na afloop niet beheersen, met als gevolg dat de arbiter enkele klappen kreeg.”

Sportief gezien zit het eerste elftal van JSV ook in de hoek waar de klappen vallen. Medio april wordt zelfs de voorlaatste plaats bezet; een plek die aan het eind van de rit tot degradatie naar de vierde klasse leidt. Gelukkig zien we op 28 april de eerste tekenen van herstel; JSV wint thuis van CDN (2-1) en verlaat in mei de gevarenzone. Een tweede degradatie binnen een jaar blijft uit; het seizoen 1963/1964 wordt hervat in derde klasse. Op vrijdag 6 september blikt UN-verslaggever Dick Koppenberg daarop vooruit. “Met JSV ging het in het voorbije seizoen niet zo best, maar toen eenmaal de geest over de ploeg vaardig werd liep het ineens veel beter. In Jutphaas rekent men er dan ook op, dat in diezelfde geest nu zal worden begonnen. Bijna dezelfde ploeg komt in het veld, misschien aangevuld met enkele jeugdspelers.”

De eerste wedstrijd gaat, op 8 september, gaat echter met 2-1 verloren bij HMS. Bij rust staat JSV al met 2-0 achter, na de pauze scoort Van Krieken tegen. Een week later is BVC met 0-5 te sterk. Op 22 september wordt bij Hercules de eerste overwinning geboekt (1-2). In diezelfde maand houden de colleges van de gemeenten Jutphaas en Vreeswijk hun eerste van een reeks gezamenlijke vergaderingen, die eindigt als zij in 1971 samensmelten tot Nieuwegein. Volgens de site van deze gemeente “kijkt Jutphaas nog even de kat uit de boom. Maar in Vreeswijk wordt het college van burgemeester en wethouders reeds in 1963 door de gemeenteraad gemachtigd alles te doen om een snelle samenvoeging te bevorderen. Dat doet de raad in het volle besef, dat daarmee een einde komt aan de eigen zelfstandigheid.” IJsselstein hoort aanvankelijk ook tot de kandidaten om op te gaan in een groeigemeente ten zuiden van de stad Utrecht, maar haakt in december 1963 definitief af.

JSV krijgt van de KNVB nog twee jaar de tijd om een ander onderkomen te zoeken. Preses Van Leusden legt vervolgens de druk bij de gemeente. Die komt met Rijnhuizen op de proppen en met de suggestie dat de spelers zich maar aan de overkant van de Vaartse Rijn moeten omkleden bij slagerij Scholman. Uiteindelijk komt het dorpsbestuur schorvoetend met bouwmaterialen over de brug, maar de club moet in 1964 zelf het werk leveren.

1963 is dus het laatste hele kalenderjaar op Huis de Geer, waar UN-journalist Koppenberg wat jeugdig talent ontwaart. Daartoe rekenen we Ad Epping, die op 10 januari 1963 zijn negentiende verjaardag viert. En een maand later op de zesde plek eindigt tijdens een door JSV uitgeschreven schaatswedstrijd. Een foto elders in dit artikel getuigt hiervan. Zoals een andere afbeelding uit de plakboeken van Epping een juniorenelftal van JSV uit het begin van de jaren zestig toont.

EINDSTAND DERDE KLASSE D 1962/1963: 1.Ultrajectum 22-29, 2.BVC 22-29, 3.Saestum 22-26, 4.HMS 22-25, 5.Holland 22-25, 6.JSV 22-24 (8x winst, 8x gelijk, 6x verlies, 36 goals voor, 31 tegen), 7.Vriendenschaar 22-22, 8.CDN 22-21, 9.Hercules 22-21, 10.Veenendaal 22-17, 11.Zeist 22-16, 12.Woerden 22-9 (beslissingsduel Ultrajectum-BVC 2-1).

Bron: Eric Zuidhoek / Ad Epping