Lege velden bij JSV op de trainingsavonden vanwege de herfstvakantie – behalve bij de VR1, waar woensdag maar liefst veertien dames rondliepen.

Deze trainingsavond stond in het teken van drukzetten en opbouwen. DVSU kwam immers op bezoek (een oude bekende!), dus we wisten wat ons te doen stond.

Met vijftien speelsters tot onze beschikking (inclusief Arozo) konden we een basiself samenstellen die het best aansloot bij de speelstijl die nodig was tegen DVSU: fit, tactisch passend en complementaire talenten en krachten bij elkaar.

Want waar vrijdagavond bij de tegenstander met de VR30 plus met 12 werd gespeeld, mochten wij er zaterdag toch echt maar 11 van de 15 opstellen.

We wisten vooraf: winst betekende meedraaien aan de bovenkant, verlies of een gelijkspel zou zorgen dat we wat zouden afzakken.

We waren goed voorbereid — zelfs op de hagelstorm tijdens de warming-up. Met een sprint naar de dug-out en droge shirtjes konden we daarna fris aan de aftrap beginnen.

Om 15.00 uur ging de wedstrijd van start. En net als de afgelopen weken waren de eerste grote kansen voor JSV! Heel even bekroop ons het gevoel: “Oh nee hè, dit gaat toch niet weer zoals tegen Montfoort?”

De eerste bal, een harde knal van Manouk, spatte uiteen op de lat. Kort daarna schoot Sarinah prachtig op goal, maar via een DVSU-speelster ging de bal net langs de buitenkant van de paal.

Daarna volgden nog enkele schoten die door DVSU tot corners werden verwerkt. En zoals dat vaak gaat: als de bal er bij ons niet in wil, gebeurt er aan de andere kant iets…..

DVSU had nog geen echte kans gehad, maar wist toch de 0-1 te maken.

Gelukkig wisten we ook dat zij al tien tegendoelpunten in slechts drie wedstrijden hadden geïncasseerd. Met het aantal kansen dat wij creëerden, was het dus slechts een kwestie van tijd voor wij zouden scoren was de theorie — dat geloof straalde het team ook uit.

De eerste grote kans op de 1-1 kwam uit een mooie vrije trap van Sarinah, maar de bal ging net naast doordat een DVSU-speelster hem aanraakte.

Niet veel later volgde een corner: Faat haalde verwoestend uit en terecht: 1-1!

We bleven goed druk zetten en bleven kansen creëren. Na een geweldige rush van Manouk en een perfecte voorzet op Romaissa, die uitstekend meeliep, stond de 2-1 op het scorebord — een prachtige opbouw, voorzet en afronding!

We gingen door op zoek naar de 3-1, maar vlak voor rust viel helaas de 2-2.

In de rust was de conclusie duidelijk: de opbouw, het drukzetten, het veldspel en de samenwerking waren uitstekend.

Manouk werd zelfs uitgeroepen tot ‘vrouw van de eerste helft’ dankzij haar onvermoeibare drukzetten en goede meeverdedigen.

Manouk werd tijdelijk gewisseld voor Arozo, zodat ze even kon herstellen — ze had vrijdagavond immers ook al gespeeld.

We gokten er namelijk op dat haar energie in de slotfase nog hard nodig zou zijn, en dat bleek achteraf helemaal terecht.

Op naar de tweede helft!

Waar we in de eerste helft vooral op de helft van DVSU te vinden waren, was dat in de tweede helft omgekeerd. DVSU zette meer druk en het spel speelde zich vooral op onze helft af.

De tweede helft draaide het voor JSV daarom op teamsamenwerking, geduld, wilskracht, doorzettingsvermogen en uithoudingsvermogen.

Dat kostte zichtbaar kracht. De kramp schoot erin bij Joëlle, die tot dat moment zestig sterke minuten had gespeeld.

Gelukkig konden we met Dana een evenwaardige vervanger inbrengen — wat een luxe!

De eerste twee duels werden dan ook direct door Dana gewonnen.

Een minuut later moest ook Sarinah eraf; Annelena kwam voor haar in het veld. We zijn blij dat Sarinah terug is en zoveel minuten heeft kunnen maken. Welkom back!

De wind trok verder aan en we verloren wat grip op het spel, waardoor een tactische omzetting nodig was.

Arozo (tot dan toe wederom goed spelend!) kwam naar de kant, Manouk kwam terug, en we schakelden om naar een 4-4-2-formatie met Faat en Annelena samen in de twee vrouws aanval.

Oftewel een spits (Arozo) eraf en Manouk (gelegenheidsmiddenvelder erbij).

Dat pakte goed uit. Na een periode van druk op het middenveld ging Romaissa er vandoor en schoot bijna de 3-2 binnen; de bal werd echter tot corner verwerkt.

Uit die corner ontstond opnieuw gevaar: de bal werd in de vijf meter net weggetikt — in de dug-out telden we hem al.

Gelukkig kregen we kort daarna opnieuw een corner. Faat legde de bal perfect voor (assist én goal – daar kun je mee thuiskomen!) en Julia schoot hem overtuigend binnen. Julia mag zich met recht matchwinner noemen, tot grote vreugde in de dug-out.

En die dug-out was goed gevuld met: Lina, Joëlle, Chantal, Tessa, Lisa, Zoë, Arozo, de drie dames van de VR30+ (Nienke, Jans en Viv) én Driekus.

Ook langs de zijlijn was het feest, ondanks de harde wind en regenbuien. De supporters waren weer in grote getale aanwezig!

In de slotfase kreeg Annelena nog een grote kans, maar die ging over. We konden dus nog niet rustig achteroverleunen met een 4-2.

Toen Annelena enkele minuten daarna eraf wilde, sleepte Joëlle — ondanks kramp in beide kuiten — zichzelf nog even terug het veld in, om de laatste minuten te knokken en de drie punten veilig te stellen.

En dat sleuren, trekken en knokken deed zij overtuigend samen met Luna, Lotte, Isabelle en Joy.

Na afloop terechte blijdschap! Een gelijkspel had namelijk qua verhoudingen logischer geweest. JSV had de overhand in de eerste helft en DVSU absoluut in de tweede helft.

Noem ons Duitsers, noem ons Italianen of noem ons Argentijnen. We flikken het wederom in de laatste minuten. En die 3 punten mag je dan gewoon bijschrijven.

Misschien een beetje compensatie voor de wedstrijd tegen Montfoort. Toen was winst absoluut verdiend geweest en vandaag gelijk spel eerlijker. Maar het werd andersom.

Na afloop was het woord aan Chantal en Lotte om trots uit te spreken naar de groep. En dat werd gedaan.

Onderaan de streep: iedereen was goed vandaag en heeft een enorme bijdrage geleverd!

Met net een klein beetje extra dank aan Manouk die de eerste helft echt de vrouw van de wedstrijd was en op het eind alles heeft gegeven wat nog nodig was! Faat met een goal, assist en vele goede passes! Rox met der reddingen op doel. Sarinah heeft met der snelle voetjes ouderwets mooie dingen gedaan. Joëlle die is nu nog de kramp eruit aan het wrijven, alles voor de winst. En Arozo omdat zij ons altijd komt steunen, zodra we haar nodig hebben en daarin het iedere keer net wat beter doet.

Verder hebben we een mooie kleedkamer foto gemaakt. Helaas zonder Lina want die moest zich thuis gaan opwarmen van de kou in de dug-out en Amber was al sinds ‘s ochtends vroeg in Amsterdam bij het ADE event.

Vervolgens is de derde helft gevierd in de kantine met het Oktoberfest, waar met name Chantal, Dana, Julia, Rox, Lisa, Zoe en de drie dames van de VR30 plus (Jans, Nienke, Viv), het laat hebben gemaakt.

Op naar volgende week!