Vandaag staat DE DERBY tegen SV Parkhout JO12-3 op de planning. We starten met onze wedstrijdbespreking in de kleedkamer. We weten op dit moment dat IJFC gewonnen heeft van Montfoort en daardoor op de tweede plek staat in onze poule. Hierdoor wordt de druk om te winnen nog iets groter nu we zo dichtbij zijn.

We moeten weer eens op een “echt” grasveld spelen, iets waar onze jongens altijd tegenop kijken, maar vandaag werd er minimaal geklaagd (ook dit is groeien).

We starten aan de wedstrijd en op de een of andere manier zaten we er niet helemaal lekker in, maakten we hier en daar kleine foutjes totdat de eerste goal valt uit 1 van deze “foutjes”. Gelukkig is 1-0 achterstaan nog niet het einde van de wereld en blijven we de jongens positief coachen om te werken aan de gelijkmaker.

Hard werken deden de jongens zeker, maar oh wat was het moeilijk, her en der werd er geduwd en nagetrapt (zelfs als de bal niet eens meer in de buurt is), maar de jongens bleven door voetballen. Helaas raakte ikzelf wel enorm gefrustreerd omdat ik weet dat onze jongens ook “vies” kunnen spelen, maar ze hielden zich netjes in en wanneer er netjes met het lichaam verdedigd wordt door ons team, wordt er wel gefloten. Ik geef dit netjes aan bij de spelbegeleider en ook de trainers van de tegenpartij, maar word niet gehoord. Dus dan maar zorgen dat de boel vanuit ons niet zal escaleren.

Het tweede en derde kwart bleven we met 1-0 achter staan. En als in het laatste kwart dan de 2-0 valt, baal je als ‘n stekker, maar als ik dan kijk van hoever de jongens gekomen zijn, kan ik enkel zeggen hoe trots ik op ze ben. We staan 2-0 achter en nog blijven ze voetballen zonder op elkaar te schelden of te zeuren.

En ineens gebeurt het, na een aantal kansen op doel, wordt ons eerste doelpunt gescoord en staan we 2-1 achter. En daarna wordt de 2-2 vanuit de indribbel vanaf de zijlijn gemaakt. Nou, wat mij betreft, mag op dit moment de wedstrijd afgefloten worden, wat een strijders hebben we in ons team. Maar de bal wordt weer op de middenlijn gelegd en Parkhout begint aan hun aanval, wij zetten met zijn allen weer druk en niet te geloven, maar wij scoren onze derde goal. Niet te geloven, de blijdschap van de jongens, de staf en alle ouders die zijn komen kijken, was duidelijk merkbaar. En dan is daar eindelijk het eindsignaal, we hebben na bijna de hele wedstrijd achter gestaan te hebben, gewonnen!

We zijn dit seizoen voor het eerst in de tweedeklasse gestart en zijn dit blok op de tweede plaats geëindigd.

Nu gaan we genieten van het weekend en dinsdag hebben we onze “feesttraining” omdat we 2 weken vrij van wedstrijden zijn.

Tot dinsdag! 💪🏽⚽️