Twee weken geleden ging alles even mis. Van op het verkeerde sportpark staan tot aan voor open goal over de bal heen maaien. Nog nooit hadden we een wedstrijd niet gescoord. En uitgerekend tegen Montfoort gebeurde dit wel. Het was duidelijk de spanning, wat achteraf ook werd toegegeven en wat uiteindelijk ook gewoonweg een keer kan gebeuren.

Zaterdag was die enorme spanning van twee weken geleden, vele malen minder (lees: we waren scherp maar niet gespannen). We bleven kalm op de momenten dat dit nodig was en bleven geduldig richting de goal. Daardoor mochten we na 90 minuten met 1-6 op het scorebord het kampioenschap vieren.

In SCH’44 troffen we een goede ploeg. Jammer dat we elkaar dit jaar slechts eenmaal hebben mogen treffen. En wat een vriendelijk team en gezellige club!

Vooraf was duidelijk dat zij er uiteraard alles aan wilde doen om ons vandaag van het kampioenschap af te houden. Dus vanaf minuut 1 klapten zij er dan ook (op een nette manier) bovenop.

Langs de kant stonden uiteraard onze meegereisde fans en het team van Montfoort. Want bij een gelijkspel of verlies zouden zij kampioen worden. Montfoort beloofde SCH’44 heel wat drank na afloop indien zij dat puntje of de winst, zouden pakken. Gejuich was er dan ook vanaf Montfoort zijde zodra SCH’44 in de aanval was of een aanval van ons afsloeg.

Maar na 90 minuten was het toch echt onze dag en ons kampioenschap!

En na afloop hebben we dit gevierd op het terras van SCH’44. Samen met hen de box op volle volume en meezingen door de microfoon. En iets wat niet vaak zal gebeuren: alle kampioenen van SCH’44 werden gehuldigd en ook wij werden het podium opgetrokken. We wisten niet wat we meemaakten. Heel SCH’44 zong met ons mee en alle filmpjes en foto’s daarvan werden met ons gedeeld.

Dit is iets wat ons zeer heeft verbaasd (in positieve zin) en waar we ook enorm dankbaar voor zijn.

Vooraf en tijdens de wedstrijd kregen we NIETS cadeau maar na afloop was het één-en-al cadeautjes in de vorm van mooie momenten. Dank aan VR1, de trainer en wedstrijdzaken van SCH’44!

Rond 18:00 uur hebben we ons verplaatst richting huis om ons om te kleden en ons te verplaatsen naar het restaurant. Om 20 uur hebben we de trainer en zijn vrouw gebeld, die beide helemaal kapot waren en al lagen te slapen maar gelukkig genoeg minuten hadden gemaakt om ons te komen vergezellen in het restaurant.

Om 23:00 uur is iedereen huiswaarts gekeerd en zijn we een mooie ervaring rijker!