Vandaag staat er een thuiswedstrijd op de planning. We spelen tegen Montfoort jo12-1. Het leuke van onze poule is dat je van tevoren geen inschatting kunt maken van het team waar je tegen speelt. Montfoort heeft bijvoorbeeld gewonnen van PVCV, waar wij van hebben verloren. Dus als voorbereiding gaan we er gewoon vanuit dat we ALLES moeten geven om de wedstrijd te kunnen winnen.
Voor de wedstrijd krijgen de jongens hun nieuwe tenues, gesponsord door OPWEG, uitgereikt. Dus naast de mooie trainingssetjes van Alblas, zien de jongens er fantastisch uit tijdens trainingen en wedstrijden. Nogmaals bedankt Bas en Martijn!
We starten met de voorbespreking en maken hierin een aantal duidelijke afspraken.
Iedereen is tijdens de wedstrijd bezig! (De meest belangrijke afspraak van allemaal, want soms staan er spelers in het veld naar de wedstrijd te kijken in plaats van het spelen van de wedstrijd)
Communiceren, iedereen probeert te praten met elkaar (enkel positief), hoe meer de jongens zich dit zichzelf aanleren, hoe gewoner dit zal worden.
We starten om 10 uur aan de wedstrijd en tijdens het eerste kwart, spelen we iets rustiger om af te tasten wat de tegenstander doet en kan. We zien dat we wel ‘n stuk sterker zijn qua voetbal, maar ook dat als wij onze eigen kansen niet afmaken, de tegenstander maar hoeft te scoren om ons uit ons voordeel te halen.
Gelukkig blijven de jongens goed voetballen en communiceren met elkaar en krijgt Montfoort 1 “echte” kans bij onze goal en die gaat er gelukkig niet in. We houden de “0” aan onze kant en ondanks een paar goede kansen, scoren we zelf nog niks. Geen probleem zolang we ons eigen ding maar blijven doen. Hoe goed dat we dan uiteindelijk uit de corner ons eerste doelpunt scoren.
We gaan dan de rust in met 1-0 voorsprong, maar dat smaakt natuurlijk naar meer, want zoals in het derde kwart gebeurt, wordt er een “eigen” doelpunt gescoord door ons, gelukkig werd deze afgekeurd na overleg met beide partijen omdat de bal over de zijlijn ging. Maar Montfoort werd hierdoor natuurlijk een stuk gretiger voor genoegdoening en daardoor werd het spel ineens weer een stuk spannender. Gelukkig door goed en snel handelen van meerdere van onze spelers en keeper, konden we de bal uit ons doel houden.
Voor het laatste kwart zag je de spanningen aan beide kanten wat hoger oplopen. De spelers van de tegenpartij begonnen wat wilder te voetballen en te zeuren op elkaar en daardoor raakten onze spelers ook een beetje uit hun spel, het overspelen of zuiver schieten op doel, werd ineens vergeten, maar tijdens het laatste rustmoment spraken we met z’n allen af dat we het spel niet uit het oog moeten verliezen en koppies erbij houden om de voorsprong vast te houden en het liefst nog ‘n tweede doelpunt te scoren.
Zo gezegd, zo gedaan, we beginnen aan het laatste kwart en niet lang na de start, wordt onze tweede goal vanaf afstand geschoten. De ontlading die je dan voelt, is onbeschrijfelijk.
Dit zijn de leuke wedstrijden, niet alleen omdat je wint, maar ook omdat je echt ziet dat de jongens samenwerken om te komen waar ze willen komen. Iedere goal is van ons allemaal, het maakt niet uit wie deze uiteindelijk als laatste erin schiet. (En dit geldt natuurlijk ook andersom als je ‘n goal tegen krijgt).
