Vandaag mochten we ‘n wedstrijd spelen tegen S.V. Houten. We begonnen onze voorbespreking in de kleedkamer, we liepen snel door de opstelling heen (want ik was iets te laat 🫣) en na een korte warming-up mochten we starten aan de wedstrijd. We merkten gelijk dat onze jongens best verwend zijn met veelal wedstrijden op kunstgras. Vandaag moesten we op een zogezegd: knollenveld en wilde de ene na de andere bal van ons niet in het doel van de tegenstander eindigen, ik ben ook oprecht de tel kwijtgeraakt van hoeveel kansen we hadden. Hoe we het ook probeerden, met rust aan de bal en mooi overspelen, de bal bijna in het doel afleveren, de bal van afstand schieten, hij ging er niet in!
Het eerste kwart bleef 0-0, dan beginnen de zenuwen bij deze coach omdat het spel toch een stuk lekkerder loopt als de jongens minimaal 1 keer scoren, dus vol goede moed begonnen we aan het tweede kwart. Daar viel vanuit de tegenstander het eerste doelpunt, wat ontzettend balen was natuurlijk, maar de wedstrijd was op dat moment nog niet verloren!
Wanneer we achter staan, merk je aan de jongens dat de vechtlust groter wordt, maar ze worden ook iets roekelozer. Het gaat er fysiek steeds iets harder aan toe en dan kun je verwachten dat de spelbegeleider ons daarop bestraft (een paar keer), helaas was hij voor zijn eigen club een stuk liever als het ging om de vele hands ballen en de incidentjes die vanuit hun kant startte, maar ook dit is een mooi leermoment voor onze jongens, als van alles tegenzit, blijf elkaar positief coachen en laat je niet afleiden van het spel.
Hier en daar merkte ik dat de jongens er niet helemaal lekker inzaten en als er dan twee sterke verdedigers achter elkaar uitvallen, hebben we een probleem. En daar viel de 2-0 voor Houten.
En vanaf dit moment, zag je de persoonlijke groei die alle jongens in dit team meemaken. Ze blijven toch voetballen en vechten om terug te komen en op het moment dat we dachten dat we echt NOOIT zouden kunnen scoren, was daar onze held die op dat moment rechtsback stond. Naylan schoot de bal van afstand in het doel. Zijn reactie: ik dacht, ik probeer het gewoon. En dat is precies wat we voor ogen moeten houden, van proberen kunnen we leren en dat doen deze jongens zeker!
Dan hebben we misschien verloren, maar als pre-pubers met ieder zijn eigen sterke karakter, hebben ze voor mij allemaal gewonnen vandaag. Kanjers zijn het!
